Deze pagina is in opbouw.
Binnenkort kun je hier terecht voor meer tips en trics voor de kamishibai.
Hou jij ook zo van verhalen vertellen in de klas, in de bibliotheek of lekker thuis? Met een aandachtige groep kinderen die aan je lippen hangt? Dan is een kamishibai verteltheater met bijhorende vertelplaten helemaal iets voor jou!
Maar wat is een kamishibai en wat kan je er mee doen? Op deze pagina vertellen wij je er alles over. Maak je klaar en start to kamishibai!
Kamishibai is een van oorsprong Japanse verteltechniek. Het woord kamishibai betekent letterlijk vertaald ‘papieren theater’. De verteller brengt een verhaal door prenten in en uit een 'butai' (houten theater) te schuiven. Terwijl het publiek de prent ziet, leest de verteller de tekst voor die op de achterkant van de prenten staat.
Een kamishibai kastje heeft twee of drie deuren. Afhankelijk van de uitvoering worden de deuren gelosten met een touwsluiting of magneet.
Aan de achterkant van het theater is er ruimte om de vertelplaten in en uit te schuiven.
Om de oorsprong van de kamishibai te leren kunnen moeten we terug naar het Japan van de 12e eeuw. Vertellers (gaitō kamishibai-ya) brachten hun verhalen met behulp van beeldrollen (emaki), toverlantaarns (utsushi-e) en papieren figuren op stokjes (tachi-e).
De papieren figuren waren aan de voor en achterkant ingekleurd en konden snel omgedraaid worden. Door aan het stokje te draaien kon de verteller een andere afbeeldingen laten zien. Hij vertelde zijn verhaal met behulp van een klein theater (shibai). Het publiek noemde deze vorm van vertellen, de papieren poppetjes (kami ningyō) in combinatie met een theater (shibai); papieren theater, of te wel kamishibai.
Later werden de papier figuren inruild door tekeningen op papier (hira-e) en ontstond het vertelkastje zoals we het vandaag nog steeds kennen. Eerst zonder tekst en later met tekst op de achterkant.
De manier van vertellen door middel van een kamishibai bleef eeuwenlang bestaan, maar kende een ongezien succes in Japan van 1920 tot 1950 (tussen de twee wereldoorlogen in). Kamishibai-vertellers reden toen rond met een fiets waar achterop het kleine houten theatertje was gemonteerd. Ze installeerden zich op een straathoek of in een park, en verkochten snoep aan het verzamelde publiek. Kinderen die iets kochten, kregen de beste plaatsen om het verhaal zo goed mogelijk te volgen. Indertijd genoten wel meer dan 5 miljoen kinderen en volwassenen bijna dagelijks van de kamishibai.
Door de opkomst van de televisie, die eerst 'denki kamishibai' (elektrische kamishibai) genoemd werd, verdween de populariteit van deze vorm van vertellen. Dit betekende helaas de ondergang van de vertellers.
Sinds enkele jaren kent dit unieke verteltheater een wereldwijde comeback. Het wordt vaak gebruikt door ouders, leraren, pedagogen, therapeuten en door kinderen zelf. De kamishibai is een uitstekende manier om kinderen even uit hun digitale wereld te halen met een mooi verhaal op papier. Het stimuleert de verbeeldingskracht en creativiteit van kinderen. Het creëert daarnaast het voelen van de ‘kyokan’: de band tussen de verteller en het publiek waardoor luisteraars betrokken raken bij het verhaal en de verteller zijn vaardigheden kan versterken.
Interactie is dan ook een belangrijk onderdeel van deze vertelkunst. Daardoor is de kamishibai zeer geschikt voor verschillende didactische modellen, zoals Project-based learning (PBL). In het thuisonderwijs is het eveneens een goede methode om kinderen diverse vaardigheden aan te leren en te verbeteren, waaronder luisteren, het concentratievermogen en discussiëren.
Tot slot is de kamishibai een effectieve manier om kinderen met neurobiologische ontwikkelingsstoornissen (onder meer autisme en ADHD) op interactieve wijze in aanraking te laten komen met de kracht van verhalen.
Ons aanbod Kamishibai vertelplatensets
Copyright Terènce van Driel. All Rights Reserved - Website aangedreven door windenergie.
